De Musicaldatabase

Log in

Of log in met je account:

Wachtwoord vergeten?

Recensie: Watskeburt?! - de musical

Foto: Raymond van Olphen

Al in 2008 rapten de jongens van de Jeugd van Tegenwoordig (JVT) over een eigen musical. Nu Watskeburt?! - de musical er is blijkt dat ze een vooruitziende blik hadden, al pakken de daadwerkelijke verhaallijn en rolverdeling ietwat anders uit dan in het nummer 'De Musical'. Met uitzondering van Hans van Willigenburg dan. Hans van Willigenburg? Jazeker, dé Hans van Willigenburg. Als informatieve voice-over. In een musical over en met de nummers van de JVT. Kan het nog absurder? Ja, dat kan, in deze theaterproductie die met recht omschreven wordt als een theatertrip.

In het eenvoudige, maar zeer effectieve decor van Ascon de Nijs volgen we Vjèze Fur, Willie Wartaal en Faberyayo tijdens hun queeste op zoek naar vriend Bas Bron. De producer slash beatmaker van de rapformatie is ontvoerd door AuSchurk, een verrassende rol van Henk Poort. Het voelt soms wat ongemakkelijk, deze doorgewinterde musicalacteur tussen de personages en de klanken van de JVT, maar het ongemak wordt ruimschoots gecompenseerd door Poorts krachtige zangstem en overtuigende spel als listige slechterik.

Pluche poppen

Wie overigens denkt de rappers zélf op het podium te zien, komt bedrogen uit. De ‘hoofdpersonen’ in deze productie zijn grote, pluche poppen van, jawel, de makers van The Muppets. In wisselende samenstelling worden ze bespeeld door Cripta Scheepers, Anna Keuning, Rein Hofman, Bradley Groffen, Kiefer Zwart en Sebas Berman. En met verve, want al snel verschuift je aandacht van de poppenspelers naar de ‘hoofdpersonen’ zélf met hun kenmerkende tics en typische uitspraken. Een groot compliment verdienen het acteerwerk, de precisie en de loepzuivere zang van de poppenspelers waardoor tekst en muziek volledig tot hun recht komen. De verstaanbaarheid van de nummers laat af en toe weliswaar wat te wensen over, wat het met name voor het handjevol niet-JVT-kenners soms lastig maakt de link te leggen tussen liedtekst en verhaal, maar de meerderheid van het publiek lijkt dit niet te storen.

Absurditeit

Eigenlijk is de verhaallijn van Watskeburt?! - de musical slechts bijzaak; het is vooral een aaneenschakeling van bizarre situaties, merkwaardige ontmoetingen, droge humor en absurde personages, zoals sexy Manon (Cripta Scheepers), Oom Dennenboom en een pratende pinguïn (Anna Keuning). Dit alles wordt ondersteund door welbekende nummers als 'Sterrenstof', 'Sexy Beesten', 'Sabotagedaad', 'Let’s get Spanish', 'Manon' en natuurlijk 'Watskeburt', de monsterhit waarmee de JVT doorbrak. Af en toe lijkt het een onsamenhangend geheel, maar het is volledig in lijn met alles waar de JVT voor staat: de stijl van absurde (lied)teksten en bizarre optredens is volledig doorgetrokken naar het theater, met daarbij een dikke vette knipoog naar de hedendaagse maatschappij.

Publiekstrekker

Vooraf werd het publiek gewaarschuwd: 'Vergeet alles wat u denkt te weten over musical. Vergeet sowieso alles wat u hebt gehoord over theater'. Terecht. Watskeburt?! - de musical is allesbehalve een typische musical, allesbehalve typisch ‘theater maken’. Na afloop blijft dan ook wel een beetje het gevoel hangen dat je niet precies weet waar je nu eigenlijk naar hebt zitten kijken. Maar het lef waarmee deze comedy is gemaakt, is bewonderenswaardig. Watskeburt?! - de musical is misschien wel vooral een ode aan het door de JVT geïntroduceerde credo 'niet omdat het moet, maar omdat het kan', iets wat tegenwoordig maar weinig producenten als uitgangspunt durven te nemen. Het concept van Watskeburt?! - de musical is verrassend en het eindresultaat absurd, maar het spreekt wél aan en verveelt geen moment - fan of geen fan. Zelden trekt een ‘volwassen’ voorstelling nog een zaal met publiek waarvan de gemiddelde leeftijd halverwege de twintig ligt. Een briljante zet dus, om de jongere generatie te laten zien wat theater óók kan zijn.

Beoordeel Watskeburt?! - de musical zelf of zet hem in je agenda via de productiepagina.

Door: Charlotte Menting. Foto's: Raymond van Olphen.

20 december 2016, 20:08

Deel: