Foto: Dim Balsem
Toen in 2016 een musicalversie van de populaire Nederlandse speelfilm De Marathon werd aangekondigd, rees bij menig film- en theaterliefhebber de vraag: hoe dan? Want hoe maak je van zo’n succesvolle en bekroonde film (3 Gouden Kalveren) een waardige theaterversie met passende muzikale ondersteuning zonder dat het verhaal, de humor en de sfeer van de film verloren gaan? Maar bij de première in Rotterdam – waar anders – werd het publiek overrompeld door een ijzersterke voorstelling met een lach en een traan, die de sfeer van de hartverwarmende, grappige en hilarische film heeft weten te vatten. Een schot in de roos.
De Marathon vertelt het verhaal van garagehouder Gerard (John Buijsman) wiens bedrijf ten onder dreigt te gaan aan een fikse belastingschuld. Om de zaak te redden komt hij samen met zijn collega’s Leo (Kees Boot), Nico (Dennis Willekens) en Kees (Michiel Nooter) op het lumineuze idee om de marathon van Rotterdam te lopen in ruil voor behoud van zijn garage. Onbegonnen werk voor deze mannen die liever bier drinkend in de garage hangen dan dat ze trainen om die 42 kilometer en 195 meter af te kunnen leggen. Onder toeziend oog van collega en oud-marathonloper Yusuf (Gürkan Küçüksentürk) gaan de mannen de ultieme uitdaging aan. Het blijkt niet de enige strijd die gestreden moet worden, waardoor De Marathon zich ontpopt als een prachtige ode aan vriendschap.
Perfect gevoel voor timing
Buijsman, Boot, Willekens en Nooter zijn perfect gecast als de vier vrienden. Ze zijn leuk, ze zijn grappig, ze zijn écht en ze hebben een perfect gevoel voor timing. De scènes wisselen elkaar in hoog tempo af, maar is toch voldoende ruimte voor gevoelige ballads en de nodige emotie. Het zijn vooral de uptemponummers die je bij blijven, met als absoluut hoogtepunt het pauzenummer ‘Mijn lichaam is een tempel’ waarin choreograaf Daan Wijnands helemaal los gaat met heerlijke moves op en rondom enkele loopbanden. Zo wordt ook de daadwerkelijke marathon op originele en vooral verrassende wijze uitgebeeld door de heren, die de choreografieën perfect onder de knie hebben.
Hilarische vertolking
Ook de dames verdienen alle lof voor hun hilarische vertolking van ‘Als ik met mij zou zijn,’ en in het bijzonder Lucretia van der Vloot's prachtige stem is een vermelding waard. Daarnaast komt Robbert van den Bergh's talent volledig tot zijn recht in het rake duet ‘Ik ben mij bij jou’ waarin Van den Bergh laat zien waarom hij op het podium thuishoort. Terence van der Loo, tenslotte, doet met zijn vertolking van opstandige zoon Harry in nummers als ‘A4’ en het hartverscheurende ‘Mag ik nog even blijven’ vermoeden dat we nog veel meer van dit talent gaan horen.
Nederpopmusical
Het verhaal van De Marathon zat als film al uitstekend in elkaar, en de dialogen van Martin van Waardenburg zijn dan ook zo veel mogelijk ongewijzigd gebleven. Wat de musicalversie uniek maakt is de muziek van Thomas Acda, die met werkelijk elk nummer raak schiet. Acda’s energieke, vernieuwende liedjes liggen in het verlengde van het verhaal en zijn teksten zijn sterk, humoristisch en waar nodig gevoelig. Fijne bijkomstigheid is de uitstekende begeleiding van de live band op het podium; een trend die lijkt te zijn ingezet en hopelijk veel navolg zal vinden in andere musicals. De Marathon laat maar weer eens zien dat Nederpop en de Nederlandse musical uitstekend samen gaan.
Beoordeel De Marathon zelf of zet hem op je verlanglijst via de productiepagina.
Door: Charlotte Menting
28 maart 2017, 11:11